Vijf uur in en God of War: Ragnarök is al geweldig

Hoewel we al hebben gecommuniceerd wanneer we onze volledige recensie van God of War: Ragnarök zullen publiceren, kunnen we vanwege de manier waarop vroege codes zijn verspreid, enkele indrukken geven op basis van de openingsfasen van de titel. En als ik het heb over de openingsfase, bedoel ik niet de eerste 60 minuten of iets dergelijks. In plaats daarvan is het een verwijzing naar ongeveer de eerste drie tot vijf uur van de game (afhankelijk van de verkenning), omdat Ragnarök een behoorlijk lang vervolg wordt. Nu zal ik het in deze preview niet te veel hebben over de specifieke verhalende beats, in de geest van het beschermen van het verhaal dat Santa Monica Studio heeft geweven, maar ik kan zeggen dat deze game over het algemeen fans van het origineel uit 2018 niet in de steek zal laten.

Omdat het ongelooflijk is. Nu is dat een mening gevormd uit slechts een paar uur met God of War: Ragnarök, maar dit is een game die lijkt te profiteren van de schittering en het verhaal dat God of War serveerde. Wat ik bedoel is dat dit vervolg niet dezelfde karakterontwikkelingsslagen hoeft te volgen als de game uit 2018, want dat hebben we al meegemaakt. Kratos en Atreus hebben een gevormde en vertrouwde band. Kratos, terwijl hij nog steeds worstelt met en leert hoe hij een alleenstaande ouder moet zijn, is veel meer thuis en ervaren in de rol en behandelt Atreus met meer respect en mededogen. En Atreus begrijpt hoe hij moet communiceren met zijn door de strijd geharde vader, en ondersteunt hem ook in gevechten en bij het verkennen zonder dat Kratos specifiek zijn acties hoeft te begeleiden. Het is een vergelijkbare situatie als van The Last of Us: Part I naar The Last of Us: Part II, waarbij Ellie van een jong kind dat wanhopig bescherming nodig heeft, naar een capabel en intelligent individu gaat dat zijn eigen kind aankan. Toegegeven, er is nog steeds ouderschap te doen voor de Geest van Sparta, omdat deze adolescente Atreus een rebelse reeks vormt, en zonder plotdetails uit te delen, is het deze streep die de aandacht van Asgard heeft getrokken en het vader / zoon-duo in een andere lastige situatie heeft getrokken.

Zoals je waarschijnlijk kunt afleiden uit de manier waarop Kratos en Atreus zijn overgestapt naar dit vervolg, heeft Ragnarök ook niet dezelfde gameplay-progressie als het origineel. Kratos begint met toegang tot zowel de Leviathan Axe als de Blades of Chaos, evenals alle items en goodies die uit het vorige deel zijn verzameld. Dit betekent dat het verhaal vanaf minuut één wordt ondersteund door Mimir's inzicht in Goden en de Rijken, wat helpt om het verhaal te verbeteren, diepte toe te voegen aan de verkenning en ook de dialoog van Kratos te verbeteren, omdat de God of War vanaf het begin een vriend heeft om in vertrouwen te nemen. Zoals zojuist vermeld, is Atreus nu ook slimmer en sterker, en zal hij meer helpen in gevechten, en zelfs klimmen en verkennen zonder als een baby-aap door Kratos te hoeven worden gedragen.

Er zitten natuurlijk nog progressie-elementen ingebakken. Tussen het verdienen van ervaring die kan worden gebruikt om nieuwe gevechtsvaardigheden en vaardigheden te kopen voor zowel Kratos als Atreus, helemaal tot het verwerven van nieuwe items waarmee je de wereld op nieuwe manieren kunt verkennen, bijvoorbeeld Sonic Arrows voor Atreus die een nieuw glanzend groen materiaal kunnen verbrijzelen om nieuwe paden te openen. De meeste van deze goodies worden geleverd door Brok en Sindri, de dwerg bondgenoten die opnieuw erg belangrijk zijn voor het verhaal en de verhaallijn. En zoals je zou hopen, voelen de progressiesystemen intuïtief en ongecompliceerd aan, wat zorgt voor een heel eenvoudig systeem om onder de knie te krijgen.

Op het gebied van gevechten speelt de game vergelijkbaar met het origineel, zoals je zou verwachten, hoewel Kratos deze keer dodelijker aanvoelt. Hij kan bijna met zijn eten spelen en een vlaag van combo's en aanvallen gebruiken om vijanden in een oogwenk te hakken, gooien, ontsteken en bevriezen. Het voelt allemaal ongelooflijk vloeiend en soepel aan, en het is nog eens het bewijs dat Santa Monica Studio meesters zijn in het creëren van een melee-gevechtssuite.

Kijkend naar de verkenning, hoewel ik niet zal ingaan op plotpunten met betrekking tot de zijmissies, zal ik alleen maar zeggen dat er een heleboel zijn om van te genieten, die beide worden ondersteund door een schat aan mythologische verhalen, maar ook significant genoeg in omvang dat ze je voor een behoorlijke tijd buiten de gebaande paden zullen brengen. Om hieraan toe te voegen, worden de locaties die je bezoekt geramd met andere doelen om te voltooien, zoals mini-bazen om aan te pakken, lore om te ontdekken, verzamelobjecten om te verzamelen en nogmaals, Odin's Ravens om te verpletteren. Dit alles zal jullie urenlang bezig houden in slechts één Rijk.

Aangezien mijn huidige tijd met God of War: Ragnarök op de PlayStation 5 is geweest, kan ik nog geen commentaar geven op hoe de PS4 met de game omgaat. Maar wat ik wel kan zeggen, is dat deze titel op het current-gen-systeem visueel opvallend is, met verbluffende vergezichten en decorstukken, en ook ongelooflijk vloeiend speelt in de zin van prestaties. De DualSense-ondersteuning draagt bij aan de onderdompeling op plaatsen, waarbij Haptic Feedback zoals gewoonlijk een hoogtepunt is, terwijl de Adaptive Triggers het gooien van de Axe na een tijdje een beetje vervelend maken. Ik heb ook af en toe een hapering opgemerkt met de 3D-audio-ondersteuning, maar voor het grootste deel is dit ook uitstekend.

Voor mij is het duidelijk dat God of War: Ragnarök zich aan het vormen is tot een absolute titaan. Vanaf slechts een paar uur met de game is het overduidelijk dat Santa Monica Studio een vervolg heeft gemaakt dat niet alleen de waardigheid waard is om de game uit 2018 op te volgen, maar ook een die slaagt en er op significante manieren positief op voortbouwt. Dit is al een fantastische game en ik kan niet wachten om te zien hoe de rest van het verhaal eruit ziet om de mening die ik al heb gegenereerd te bevestigen.