KartRider: Drift

Ik heb KartRider: Rush een paar jaar geleden behoorlijk gespeeld. Ik herinner me dat het een van de vele free-to-play games was met een "Mario Kart-gevoel" waar mijn toen vijfjarige zoon Frank en ik wat tijd mee doorbrachten, maar ik zou ronduit liegen om te zeggen dat ik het me herinner als bijzonder goed. Charmant speels zeker, met kleurrijke graphics en een mooie presentatie, maar het rijden zelf was niets om over naar huis te schrijven.

Desondanks heb ik uitgekeken naar de nieuw uitgebrachte KartRider: Drift waarbij de focus natuurlijk ligt op het glijden door hele tracks, achter het stuur van een schattige kleine mini-skelter. KartRider: Drift Is Just Like Crash: Nitrokart, Diddy Kong Racing, Sonic Racing, Cartoon Network Speedway, Dreamworks Super Star Kartz, Nicktoons Racing, Star Wars: Super Bombad Racing, Pac-Man World Rally, Chocobo Racing, Konami Crazy Racers, Modnation Racers, Little Big Planet Karting en Warped Kart Racers - d.w.z. een schaamteloze, low-concept Mario Kart-kopie. Het is heel, heel fascinerend hoeveel Mario Kart-rip-offs er de afgelopen 30 jaar zijn uitgebracht en het feit dat ze nog steeds worden ontwikkeld en naar allerlei platforms worden geduwd, is het ultieme bewijs van hoe goed Nintendo door de jaren heen voor zijn geliefde raceserie heeft gezorgd.

Als je, zoals ik, op iPhone / Android speelt, rijdt de kleine skelter zichzelf terwijl je items stuurt en activeert die worden opgepakt. De driftmechanica is supereenvoudig en houdt in feite gewoon in dat je draait om een glijbaan te starten waar je nauwelijks uit kunt trekken. Er is hier helemaal geen tractie. Niets. Geen. In KartRider: Drift slip je meer dan dat je rechtdoor rijdt, en het was misschien leuk geweest als het driften finesse of een soort uitdaging bevatte. Dit doet meer denken aan het rijden met een auto op een olieachtige ondergrond, en het verschil in ondergrond (tussen bijvoorbeeld asfalt, ijs of grind) is helemaal niet merkbaar. Niet-bestaand. De spelmechanica is duidelijk ontwikkeld door een team dat gewoon niet kon worden gehinderd en van zijn kant werd het saai, eentonig en eenvoudig tijdens het tutorialgedeelte van dit spel.

Daar komt nog het matige gevoel van snelheid en een circuitontwerp bij dat is aangepast aan de glibberige kartfysica, waardoor het voelt alsof je meer zijwaarts dan vooruit reist, wat het hele punt van racen verslaat, als je het mij vraagt.

De graphics dan? Het lijkt op KartRider: Rush, bijna identiek in delen. Ik vind de presentatie leuk en de mogelijkheid om je kart aan te passen met kleuren, stickers en styling is zeker goedgekeurd, maar ik kan dit spel om verschillende redenen niet aanbevelen. Het rijden is abominabel, het geluid is verschrikkelijk (een kort slippend geluid wordt gelussen, voor een eeuwigheid, wat uiteindelijk gewoon klinkt alsof je een stuk piepschuim op een ruit wrijft) en het racen wordt al snel eentonig. Het is natuurlijk gratis en beschikt over crossplay-ondersteuning, maar dat redt deze teleurstelling niet.