Nederlands
Gamereactor
filmreviews
Halloween Ends

Halloween eindigt

Laurie Strode en Michael Myers botsen nog een laatste keer, in deze horrorthriller die niet entertaint.

Het is tijd om het vierenveertig jaar durende verhaal van Michael Myers en Laurie Strode af te ronden door het slaperige stadje Haddonfield nog een laatste keer te bezoeken. De ongebreidelde gemaskerde massamoordenaar is natuurlijk terug, klaar om de herfstduisternis te doorbreken in dit derde en laatste deel in de trilogie van David Gordon Green. Een reeks films die misschien niet elke keer weer helemaal makkelijk te slikken waren, zeker niet als je toch de voorkeur geeft aan de klassieke films die we in de jaren tachtig met Myers kregen. Om nog maar te zwijgen van de bijna perfecte originele film uit 1978 waarmee John Carpenter en zijn producent Debra Hill eigenhandig het hele slasher-genre begonnen en de weg vrijmaakten voor Jason Vorhees, Chucky, Freddy Kreuger en honderden andere soortgelijke pioniers.

Halloween is altijd op zijn best geweest als de onderliggende formule eenvoudig en uitgekleed mag zijn. Dat maakt het origineel ook zo onvergelijkbaar briljant in al zijn eenvoud. Een gemaskerde, kille moordenaar die zonder rijm of rede op zijn slachtoffers jaagt en vanuit de schaduw aanvalt. Geen complexiteit. Maar in de loop der jaren zijn pretentieuze elementen in de mythos geïntroduceerd in een poging om de boel een beetje op te schudden en op te frissen wat eigenlijk nooit meer dan een enkele film had mogen zijn. Het personage van Donald Pleasance kreeg meer ruimte en dat gold ook voor zijn betoog over een bovennatuurlijk kwaad, iets dat zijn climax bereikt in het vijfde deel, Halloween 5: The Revenge of Michael Myers, dat het fenomeen Myers probeert te verklaren door middel van geheime culten en oude runen. Het is gek, maar ook niet helemaal zonder zijn charme.

HQ

De slotfilm van David Gordon Green herintroduceert het idee dat Myers en zijn ongebreidelde kwaad eigenlijk deel uitmaken van iets groters en dat de haat en kwaadaardigheid die de gemaskerde moordenaar drijft iets is dat in ons allemaal leeft. Een kwaad dat zich onder de juiste omstandigheden in iedereen kan manifesteren. Met andere woorden, Myers is op geen enkele manier speciaal als we ervoor kiezen om het script van David Gordon Green te kopen - iedereen kan de gemaskerde moordenaar zijn. Een niet al te spannend concept, maar wel iets dat de pakken bij Universal zeker aanspreekt en zo eindeloze toekomstige sequels mogelijk maakt. De grote vraag is of er eigenlijk wel iemand bereid is te betalen om na deze nog een nieuwe Halloweenfilm te kijken.

Laten we gewoon meteen ter zake komen. Halloween Ends is een echt moe, triest excuus voor een horrorfilm en een regelrechte belediging voor de personages die Carpenter en Hill zoveel jaar geleden hebben gecreëerd. De spanning is onbestaande en zelfs Jamie Lee Curtis zelf lijkt zowel het personage als de film volledig te hebben opgegeven. Er is hier geen gloed of vonk en ondanks een veelbelovende openingsscène wordt Halloween Ends al snel een ondraaglijk vermoeiend verhaal en wordt meer dan de helft van de speelduur doorgebracht zonder dat we zoveel zien als een haar van Michael Myers. Nee, in plaats daarvan volgen we Laurie Strode in haar dagelijks leven. Ze schrijft haar boek, rouwt om haar dochter, gaat winkelen en heeft contact met de inwoners van Haddonfield. En het is net zo hopeloos oninteressant als het klinkt.

Dit is een ad:
Halloween Ends

In plaats van een van de meer klassieke personages van de serie, is het de nieuwe man Corey Cunningham die het grootste deel van de ruimte inneemt in Halloween Ends en die al vroeg in de verrassend grillige openingsscène van de film wordt geïntroduceerd. Iets wat eigenlijk ook de enige reddende genade van de hele film is, met zijn gebeurtenissen die de rest van de speelduur als een schaduw boven Corey hangen. Het is een tragisch ongeluk waar de inwoners van Haddonfield hem de schuld van geven, net zoals ze Laurie nooit laten vergeten hoe zij de reden is voor zoveel onschuldige sterfgevallen. Ze lieten Corey ook nooit uit zijn verleden duiken. De interrupties vreten aan hem en de gevoelens bouwen zich op tot frustratie, die al snel omslaat in woede. Bovendien, wanneer Corey de oude en bijna totaal oneerlijke Michael Myers in een riool tegenkomt, dan ontstaat er een band van begrip tussen de twee.

Wat er natuurlijk toe leidt dat mensen in het stadje opnieuw beginnen te sterven in bloedige omstandigheden. Dertien films, het is bijna gek dat er zoveel zijn geweest en dat er waarschijnlijk meer zullen zijn. Maar ik betwijfel ten zeerste of iemand met iets anders dan frustratie zal terugkijken op Halloween Ends, een zielig einde van wat op zijn zachtst gezegd al een extreem zinloze reboot-trilogie was. Wat een daverende finale tussen Strode en Myers had moeten worden, verandert in plaats daarvan in een zijspoor ten gunste van Corey en zijn emotionele afdaling in de duisternis, iets dat interessant had kunnen zijn in een andere film, maar hier dient het gewoon om alle focus van de hoofdpersonages te verleggen, waarbij Corey de interesse mist om Halloween Ends te dragen. Maar misschien voelt het vooral als verraad dat ingaat tegen alles wat vooraf over dit slothoofdstuk was beloofd.

Halloween EndsHalloween Ends
Dit is een ad:

Zelfs wanneer de opgewonden laatste confrontatie tussen Laurie en Myers plaatsvindt, slaagt David Gordon Green er niet in om deel te nemen en dit wordt in plaats daarvan een enorme anti-climax die doet denken aan twee worstelende gepensioneerden. Ik weet niet hoe, maar Green is erin geslaagd om van Michael Myers een nog grotere grap te maken dan voorheen, want hier is de lucht volledig uit de toon gevallen. Een van de meest angstaanjagende antagonisten uit de filmgeschiedenis wordt hier gereduceerd tot een schaduw van zijn vroegere zelf en het maakt weinig uit of dit met betekenis is of niet. Het eindresultaat is nog steeds hetzelfde en Halloween Ends laat een vreemde bittere nasmaak achter in de mond. Twee uur vol slaapverwekkend karakterdrama in wat een nagelbijtende thriller zou moeten worden? Ik weet niet echt wat Green hier dacht.

Het weinige originaliteit dat David Gordon Greens nieuwe trilogie met zich meebracht, is hier volledig terzijde geschoven ten gunste van slaapverwekkend karakterdrama, wanhopige fanservice en een opdringerig gevoel van déjà vu. Halloween Ends is niets meer dan een goedkope, zinloze puinhoop die fundamenteel niet op vrijwel elk niveau betrokken is, en afgezien van de ietwat cheesy opening biedt het einde van Green geen enkele vorm van voldoening. Halloween Ends is dodelijker dan disco. Het is een triest, onwaardig einde van de lange saga van Laurie Strode en Michael Myers, waar zelfs de normaal gesproken tonaal zelfverzekerde John Carpenter en zijn zoon Cody er niet in slagen om enige echte emotie over te brengen in hun verder meeslepende synthloops. Halloween Ends is belabberd, echt verdomd belabberd en niet alleen veruit een van de ergste verschrikkingen van het jaar, maar ook het meest ongeïnspireerde en verwerpelijke hoofdstuk in de Halloween-filmreeks.

02 Gamereactor Netherlands
2 / 10
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen