Nederlands
Gamereactor
reviews
Detroit: Become Human

Detroit: Become Human

Slaagt Quantic Dream erin om de androïden tot leven te laten komen.

HQ
HQ

Sinds Ridley Scott's Deckard ons vroeg of androïden dromen van elektrische schapen vinden we de concepten rondom bewustzijn en door de mens gemaakt leven tot de meest boeiende scifi-thema's behoren. Quantic Dream bouwt verder op de fundering die het jarenlang heeft neergelegd, maar recentelijk in de vorm van Heavy Rain en Beyond: Two Souls. In 2018 presenteert het ons Detroit: Become Human, een filmische interactieve ervaring die ons 20 jaar in de toekomst brengt naar een wereld die op de rand van de afgrond balanceert. De mensheid heeft technologie zover onder de knie dat we in staat zijn om overtuigende op mens lijkende machines kan bouwen die onze bevelen opvolgen.

De studio's visie op de toekomst ligt dicht genoeg bij onze hedendaagse realiteit dat het compleet geloofwaardig voelt. De gebeurtenissen ontrafelen zich in een trio van verhalen met drie androïden in de hoofdrol met verschillende achtergronden. Elk van hen krijgt te maken met hun groeiende zelfbewustzijn. Terwijl ze worstelen met existentiële vragen dreigt de wereld om hen heen te ontvlammen en het grotere plaatje wordt langzaam door verhaalvertelling via de omgeving onthuld; nieuwsverslagen en elektronische tijdschriften schetsen een somber beeld.

De fascinerende setting en Quantic Dream's voortreffelijk 'worldbuilding' draagt bij aan buitengewone openingshelft. We vragen ons, tenminste enkele uren, af of we hier wederom een first-part klassieker in handen hebben, maar dan gaat Detroit: Become Human iets te snel door de materie heen en wordt wat van het vroege grondwerk achterlaten voor de hoofdmoot van het verhaal. Spelerkeuze - of de illusie van keuze - dreigt hier het voortreffelijke tempo van het verhaal uit het begin te laten ontsporen. Gelukkig gebeurt dat niet, zelfs als zijn er een handjevol scènes die niet tot in de puntjes uitgewerkt voelen. Het duurt niet lang voordat een van onze androïdepersonages, Markus, een opwekkende speech geeft aan zijn synthetische bondgenoten en zich voorbereidt om de spreekwoordelijke Bastille te bestormen; we hielpen om de zaden voor deze opstand te planten, maar misschien hebben ze niet genoeg tijd gekregen om hun wortels steviger grip te laten nemen en onze oproep tot actie te rechtvaardigen.

Dit is een ad:
Detroit: Become Human
Detroit: Become HumanDetroit: Become Human

Tegenstandes leiden je altijd naar Quick Time Events (QTE's) in games als Detroit: Become Human. Voor sommige mensen bieden deze ervaringen simpelweg erg weinig daadwerkelijke gameplay. Quantic Dream's nieuwste avontuur is schaamteloos filmisch en de vaardigheid hier heeft niets te maken met het verslaan van eindbazen of een reeks succesvolle 'headshots' (alhoewel er enkele hectische momenten zijn waar de actie razendsnel wordt opgevolgd). De beloning is het nauwkeurig uitvoeren van de vereiste knoppencombinaties die de filmische kwaliteiten van de game versterken. Als je in het ritme raakt, wat vertaalt naar vloeiende actie op het scherm, is dit werkelijk waar erg bevredigend.

Detroit: Become Human bestaat echter niet alleen maar uit QTE's en Quantic Dream zorgt voor de nodige variatie tijdens de 'campaign'. Er zijn verhoorscènes, achtervolgingsscènes, gevechtsscenario's en heel veel dialoogopties. Daarnaast heeft de studio textuur aan de wereld toegevoegd en moet je regelmatig dingen gebruiken via een veeg op een touchpad of een tikje met een analoge stick. Voor sommige spelers lijken deze meer onbeduidende acties in de game wellicht overbodig, maar wij hadden nooit het gevoel dat het te veel werk was en de meeste interactie gaf ons een betere binding met het verhaal.

Dit is een ad:

Hierbij zijn er een paar interessante gameplaymechanismen actief en deze passen op briljante wijze bij de setting. Voortbordurend op de AR-technologie waarbij Norman Jayden het plaats delict mee scande in Heavy Rain, kunnen androïden in Detroit: Become Human overschakelen naar een secundaire visuele filter. Deze pauzeert te tijd en licht enkele aandachtspunten uit. Connor, die jaagt op afwijkende androïden, heeft hier het meest profijt van en door de dingen die hij ontdekt te analyseren zijn meer hints voor het verhaal te vinden. Interessanter is dat het mechanisme hem gebeurtenissen laat simuleren aan de hand van bewijsmateriaal dat hij vindt en deze zoals ze zijn gebeurd laat visualiseren. De rebelse Markus heeft een andere truc waarmee hij het bewegen door omgevingen kan simuleren, zijn bewegingen kan plannen om door een lastige omgeving te geraken en zo een plan perfect kan uitvoeren. Dat werkt gelikt, intuïtief en verandert een eenvoudige puzzel in een filmische moment om van te genieten.

Detroit: Become Human
Detroit: Become HumanDetroit: Become Human

Detroit: Become Human draait om emoties en deze worden vaak uitgedrukt middels de mechanismen die de relaties definiëren tussen de personages die je ontmoet. Vanaf het moment dat je in de schoenen stap van een van de drie hoofdpersonen - Connor, Markus en Kara - krijg je te horen hoe mensen om je heen over je denken, wat bruikbare informatie is om je volgende beslissing te nemen. Alle drie de verhalen zijn aan elkaar gekoppeld middels incidentele punten waar deze elkaar kruizen, maar ze zijn grotendeels onafhankelijk van elkaar. Connor is bijvoorbeeld een ' top-of-the-range' model geprogrammeerd om afwijkende androïden op te sporen en zijn doel laat hem zowel de paden van Kara en Markus kruizen. Kara aan de andere kant is een kamermeisje dat is weggelopen van haar gewelddadige eigenaar, terwijl Markus zelfbewust is geworden en probeert een revolutie en opstand aan te wakkeren bij zijn synthetische broeders.

Verschillende personages hebben de potentie om een grote impact te maken in het verhaal, maar Quantic Dream is ook bereid om slechte dingen met ze te laten gebeuren, waardoor de actie intens blijft. De angst ligt altijd op de loer dat een verkeerde beweging rampzalige gevolgen heeft, alhoewel je actief moet proberen om te mislukken om de meest noodlottige uitkomsten te kunnen zien. We zijn er de eerste keer in geslaagd om iedereen (een soort van) in leven te houden, maar tijdens onze tweede 'playthrough' speelden we alles wat sneller en losser. Hierdoor raakte we ook enkele belangrijke personages kwijt tijdens de speelsessie. Een van deze, een niet speelbaar personage met een vrij belangrijke rol ging vrij onverwachts dood tijdens een scène die we niet zullen verklappen en een andere reeks van gebeurtenissen betekende het vroegtijdige einde van een van onze hoofdpersonen. Door hier iets meer mee te experimenteren kwamen we er achter dat de hoofdrolspelers zelf al heel vroeg uit het verhaal kunnen verdwijnen, alhoewel je alles echt moet verpesten voor zo een rampzalige uitkomst.

Detroit: Become HumanDetroit: Become Human
HQ

We voorspelen dat veel spelers vergelijkbare paden zullen volgend tijdens hun eerste playthrough en de belangrijke verhaalmomenten uitvoeren die Quantic Dream voor hen heeft opgezet. Echter is er nog steeds genoeg potentiële variatie binnen een relatief rechtstreeks pad door het verhaal waardoor twee spelers een behoorlijk andere ervaring hebben zonder daar enorm veel moeite voor te hoeven doen. Je hoeft slechts een grote aanwijzing te missen en gelijke verhalen beginnen te af te wijken. We ontdekten zo volledige actiescènes tijdens onze tweede playthrough die we de eerste keer per ongeluk hadden overslagen. Makkelijker te missen zijn de kleine details die extra dialoogopties vrijspelen en er zijn veel subtiele verborgen aanwijzingen voor spelers om te ontdekken. Het vinden van deze kleine hints spelen mogelijk nieuwe gesprekken vrij en geven je de kans om de andere personages betere te leren kennen. Kara kan met nieuwe vrienden praten die ze op haar avontuur ontmoet om aan haar verleden te ontsnappen, terwijl Markus een entourage van personages heeft die hem aardiger zouden vinden als hij hun gewenste pad naar vrijheid zou volgen.

Het Connor's sparringpartner, Luitenant Hank Anderson, die misschien het beste deze aanpak karakteriseert met subtiele details en diepgaande dialoogopties. Hoe beter je hem leert kennen, hoe meer hij zich na verloop van tijd openstelt en de relatie tussen deze gehard politieman en zijn androïdepartner is een van de hoogtepunten van de game. Misschien komt dat ook door de kwaliteit van de geleverde prestaties, waar zoveel van deze ervaring om draait. Bryan Dechart levert geweldig werk als Connor, maar Clancy Brown zorgt voor een uitzonderlijke prestatie als grauwe politieluitenant die buiten zijn comfortzone werkt, terwijl hij probeert de zaak van zijn leven op te lossen. Het contrast tussen de koele op data-gerichte androïde en de emotionele grofgebekte detective werkt geweldig en beide acteurs leveren uitstekend werk. Dat is een compliment dat geldt voor de gehele cast. Jesse Williams, Lance Henriksen en Valorie Curry leveren allemaal prima werk.

Detroit: Become Human

Het acteren was ook goed in Beyond: Two Souls en het is dan ook de kwaliteit van het verhaal en de setting die Detroit: Become Human laat uitstijgen boven zijn voorganger. De meer krachtige thema's die verkend worden in de drie verhalen - slavernij de meest duidelijke, maar er zijn ook uitdagende scènes met bijvoorbeeld huiselijk geweld - worden zorgvuldig behandeld en we hadden geen klachten hierover (en we hopen dat niemand anders die heeft, maar dit zijn zware thema's). Quantic Dream houdt zich niet in en dit resulteert in een volwassen game gemaakt voor volwassen die niet bang zijn om de vragen te verkennen die het stelt, zelfs al zijn deze vragen gewelddadig. Deze intensiteit is van het begin tot het allerlaatste moment in de game te vinden, alhoewel je bij de aftiteling waarschijnlijk de gebeurtenissen al min of meer bevredigend hebt afgerond.

Als dat niet het geval is kun je altijd teruggaan en de game opnieuw spelen met een andere mentaliteit. Wellicht was je eerste Markus een vreedzame demonstrant en je twee een gewelddadige revolutionair. Als je eerste Connor worstelt met zijn plek op het politiebureau, wordt je tweede misschien een ijskoude machine die op androïden jaagt. Mogelijkerwijs speel je liever met je tweede Kara als een dief die bereid is om alles te doen om te overleven, terwijl je eerst zich schuchter in de schaduwen verstopte. Er is genoeg diepgang in ieder personage te vinden en dat levert minimaal een degelijke tweede playthrough van Detroit: Become Human op. Bepaalde gedeeltes met meerdere uitkomsten kunnen zelfs opnieuw bezocht worden in 'standalone'-scènes, dus je kunt de game echt volledig uittesten als je echt iedere uitkomst wilt ontdekken.

Detroit: Become Human

We hebben meerdere kwaliteitsavonden doorgebracht met het spelen van Detroit: Become Human en nog een paar extra om te ontdekken hoe alles anders had kunnen gaan. Het biedt geen perfecte gebruikerservaring en wederom slaat Quantic Dream de spijker mis met de camerahoeken, wat hier en daar leidt tot enkele frustrerende momenten. Het tempo van het verhaal is ook niet vlekkeloos, maar gezien de structuur van de game en de variatie die het biedt, is dat iets waar we bereid zijn mee te leven. Dit is een fascinerende game met een sterke setting, een degelijk verhaal en enkele voortreffelijke geleverde prestaties. Allemaal tot leven gebracht door verbluffende graphics en een overvloed van interessante dingen om te ontdekken. Het is de studio's beste game tot nu toe en wederom een geweldige first-party 'exclusive' voor Sony en de PlayStation 4. Als je ook maar een beetje interesse hebt voor verhalende avonturen en interactieve verhaalvertelling dan bevelen zeker aan dat je Detroit: Become Human nader te bekijken.

HQ
09 Gamereactor Netherlands
9 / 10
+
Geweldige setting en fascinerend verhaal; interessante personages; ziet er geweldig uit; veel om te ontdekken; genoeg alternatieve uitkomsten om te verkennen.
-
Enkele 'pacing'-problemen; soms vreemde camerahoeken.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen