Watch Dogs 2

Watch Dogs 2 heeft sinds de aankondiging van Ubisoft op de E3 afgelopen jaar gemengde reacties opgeleverd. Aan de ene kant is het concept van de reeks altijd al goed geweest en leek het een nieuwe benadering tot de wereld van hacken te introduceren. Er waren echter ook twijfels door de problemen die mensen met de eerste game hadden. Hoewel dat verre van een afschuwelijk ervaring was, wist het origineel de verwachtingen niet waar te maken. Door de vrijwel levenloze wereld, de sombere hoofdpersoon en de beperkte hackopties, zijn veel mensen begrijpelijkerwijs voorzichtig betreffende dit vervolg.

Watch Dogs 2, is vanaf het begin af aan, duidelijk een hele andere game dan zijn voorganger en de eerste uren in de game laten precies zien waarom. In plaats van een somber figuur dat door een grauw Chicago loopt, plaatst Watch Dogs 2 je in een levendig San Francisco in de schoenen van de jonge hacker Marcus. Hij zijn waarde bewezen en voegt zich bij de excentrieke hackersamenleving DedSec, die vastberaden zijn om corruptie en immoraliteit bloot te stellen. Je komt er achter dat een verdachte corporatie, Blume, er duistere praktijken op na houdt. Dit vorm niet alleen een gevaar voor jou, maar voor iedereen. DedSec is gebrand om hen, en iedereen die met of voor hun werkt, te berechten.

Het verhaal is grotendeels vermakelijk en de personages zijn gelukkig goed geschreven en toegankelijk. We vreesden dat we tenenkrommende teksten zouden moeten aanhoren van hipsterachtige personen, maar alle personages zijn verrassend goed uitgewerkt, vullen elkaar aan en zorgen voor enkele leuke wendingen in het verhaal. We bleven dan ook de gehele game gissen waar het verhaal precies zou eindigen.

De game laat je spelen als Marcus Holloway, en net als in het eerste deel loop je rond in eens stad waar je allerlei dingen kan hacken. Dit keer gebeurt dit allemaal veel soepeler dankzij de toevoeging van parkour. Marcus kan door San Fransisco rennen en springen. Belangrijk hierbij is dat hij niet zo goed kan klimmen als zijn college Ubisoft's Assassin's Creed-franchise. Echter kan hij enkele muren beklimmen en over kleine obstakels springen. Er moet nagedacht worden hoe je hoger gelegen plekken kan bereiken en misschien wel een hijskraan of twee 'lenen'.

Missies zijn gevarieerd en interessant, en bestaan vaak uit lange missies die uitgedeeld zijn in kleinere fases. De meest hoofdmissies bestaan uit het blootstellen van de wanpraktijken van een organisatie. Je moet vaak meerdere taken uitvoeren om er zeker van te zijn dat je genoeg bewijsmateriaal hebt verzameld, waarna een onthulling aan de wereld volgt in een Anonymous-achtige video. Voor veel van deze missies moet je grote bedrijven binnendringen: door het hacken van intel, fysiek belangrijke technologieën stelen, mensen in de gaten houden, en veel meer.

Stealth wordt aangemoedigd tijdens al deze missies. Ondanks dat je kan investeren in verschillende wapens en offensieve gadget is Marcus vaak in het nadeel als de bewaking wordt ingeschakeld en de kogels langs zijn oren vliegen. Het alarm niet af laten gaan en hulptroelen niet laten verschijnen krijgt de voorkeur, en dat houdt meestal in dat je moet zorgen dat bewakers jou of hun uitgeschakelde collega's zien. Door de rechterstick in te drukken (op de PlayStation 4) kan je een zichtmodus activeren, deze lijkt op die uit de Arkham-reeks, die toont met grijs, blauw en rood waar vijanden en technologie zich om je heen bevindt. Het geeft je de mogelijkheid om van te voren iedere opdracht te plannen: of dit nou het plaatsten van vallen is, het afleiden van bewakers of ze met je explosieve arsenaal over te knallen. Jij kiest de speelstijl die jouw voorkeur geniet.

Hoe je speelt is gedeeltelijk afhankelijk van je eigen creativiteit, maar ook aan de vele upgrades die je hebt. Deze worden als punten weergegeven in de DedSec onderzoek-app op je telefoon. Deze geven je de mogelijkheid om nieuwe en interessante dingen de doen met mensen, voorwerpen en gadgets. Het vrijspelen van deze zorgt er voor dat je hackmogelijkheden veel leuker worden. Het mooie hieraan is dat sommige van deze niet alleen onderzoekspunten vereisen, maar ook belangrijke data die in op bepaalde plekken in de stad opgepakt of gehackt moet worden. Enig benenwerk is dan ook een vereiste om deze allemaal te bemachtigen.

De upgrades en onderzoek die je vrijspeelt geven de mogelijkheid om meer en meer routes te verkrijgen voor iedere missie, daar er vaak een hoop manieren zijn om een bepaald doel te behalen. Zo kan je bijvoorbeeld de quadcopter gebruiken om sleutels te verkrijgen, vijanden te taggen en dingen te hacken, maar niet om panelen te gebruiken. Je kan hiervoor jezelf sturen of je RC Jumper. Sommige missies kunnen zelfs voltooid worden zonder dat Marcus zelf ooit in de buurt van het doel komt, wat een leuke toevoeging is. De voldoening die het succesvol gebruik van technologie oplevert is geweldig. Het geeft je ook het gevoel een echte hacker te zijn, ook al doe je de ingewikkelde handelingen vaak maar met een simpele druk op de knop.

De wereld van Watch Dogs 2 heeft overduidelijk een sterkere identiteit dan de eerste game en de keuze om de actie naar San Francisco te verplaatsen was een goede. De verschillende gebieden in de stad bieden variatie, van grimmige bende gebieden tot het prachtig glimmende Silicon Valley, maar de game is bovendien ook erg kleurrijk. De game ziet er prachtig uit, afgezien van enkele kleine graphics slippertjes op het gebied van textures, en we hebben genoten van de prachtige vergezichten die te zien waren. Als je door de stad loopt valt het op hoeveel details Ubisoft er in heeft weten te stoppen en alle locaties zijn nodig uit tot verkenning.

Er is ook een onlinefunctionaliteit in Watch Dogs 2 die twee kanten op werkt. Als eerst zijn er de online mogelijkheden waarmee je daadwerkelijk iemand kan uitnodigen in je eigen game en samen met hen verschillende activiteiten kan voltooien. Via je telefoon, is het makkelijk om mensen in je game te uitnodigen voor de freemode, en vanaf hier kan je doen wat je wilt. Er zijn coöperatieve missies, waarbij bijvoorbeeld een virus geüpload moet worden, en door samen te werken met vrienden konden we echt kijken hoever we konden gaan. De technologische capaciteiten van twee spelers gecombineerd levert namelijk veel meer mogelijkheden op. Het enige wat we jammer vinden aan de onlinemodus is dat de co-op missies na een tijdje enigszins eentonig worden.

De tweede optie online is iets wat Ubisoft zelf "naadloze multiplayer" noemt, waarbij als verbonden bent met internet andere spelers op meerdere manieren je game kunnen binnendringen. Een daarvan is hackinvasies, waar andere spelers proberen data van je te spelen jij ze moet opsporen en moet tegenhouden. Er zijn ook de bounty hunter-missies, waarbij je iemand moet tegenhouden die probeert uit handen te blijven van de politie. De wijze waarop dit gebeurt voelt heel natuurlijk en als een deel van een levende spelwereld.

In het algemeen werkt Watch Dogs 2 online goed en soepel. Bij het uitnodigen van andere spelers hebben we geen last van verbindingsproblemen, al viel een collega op dat de framerate bij het intreden van een andere speler af en toe naar beneden duikt.

Er zijn nog meer kleine problemen waar Watch Dogs 2 last van heeft. Zo zijn de agenten bijvoorbeeld ongelofelijk irritant tijdens auto achtervolgingen, omdat politieauto's midden op wegen verschijnen waarop je rijdt en als je je verstopt weten ze precies welke weg ze moeten volgen. De ontsnappingscènes duurden daardoor soms veel te lang, daar het eeuwen kostte om aan de auto's en helikopter te ontsnappen. Ook zijn sommige hacks tijdens het rijden, alhoewel effectief, heel lastig uit te voeren.

Een ander probleem is het overweldigende aantal mogelijkheden die je meteen krijgt. Vanaf vrijwel het begin van de game is de hele wereld beschikbaar, met alle gebieden en icoontjes zichtbaar. Hoewel dit op de ene manier leuk is, geeft het aan het begin heel veel tegelijkertijd om je op te richten: zo moet je leren te bewegen, hacken, upgraden, verkennen, craften en nog veel meer. De tutorials helpen je hier weliswaar bij en uiteindelijk krijg je ook alles onder de knie. Het zou alleen fijner zijn geweest als dit op een andere manier werd geïntroduceerd. De mogelijkheid om te fast travellen verhoogt ook de kans dat spelers sommige dingen aan het begin van de game mislopen. Dat is jammer, want San Francisco biedt een rijk gevulde en levendige digitale spelwereld.

Sommige onderdelen van de game konden ook beter uitgelegd worden. Zo is de eerst hackinvasie die we meemaakten een rommelig gebeuren, waarbij we de hacker vinden en proberen te taseren. Vervolgens komen we er achter dat dit niet kan en worden we zelf gearresteerd door de politie. Iets meer duidelijkheid en uitleg was hier op zijn plaats geweest. Dat geldt ook voor de uitleg van symbolen die verschijnen tijdens het hacken.

Deze kleinigheden zijn een kleine smet op wat zeker een verbeterde versie is in de Watch Dogs-reeks. Met 15 tot 20 uur speelplezier, is er genoeg te beleven: de game is gedetailleerd, interessant en vooral heel erg leuk. Het kunst van het hacken in Watch Dogs 2 levert een gameplay op die gevarieerd is en fans van de serie zondermeer zullen waarderen. In combinatie met de interessante personages, de uitgebreide wereld en de online gameplay moet Watch Dogs 2 dit jaar zeker op je radar verschijnen.