Saints Row: Hands-on gaan in Santa Ileso

Welkom bij Santo Ileso: uw nieuwe open wereld speeltuin. Het enige probleem is dat er genoeg dominante bendes in de weg staan waar zelfs de politie in principe geen jurisdictie over heeft; de partij-savvy Idols, de stevige petrolheads, Los Patrones en de meedogenloze Marshalls regeren de zuidwestelijke stad met ijzeren vuist. Je hebt dus hulp nodig van je nieuwe vrienden; chauffeur Neenah, trage DJ Kevin en nerdy academicus Eli. Ze helpen je je nieuwe criminele imperium op te bouwen onder de naam The Saints, waar jij (een voormalige Marshall-agent die net is ontslagen en op zoek is naar nieuwe kansen) de rol van The Boss op je neemt. Hoe, vraag je je misschien af? Door je op te blazen en je een weg naar succes te schieten, natuurlijk!

Saints Row heeft sinds het begin verschillende vreemde richtingen ingeslagen en nu heeft Volition zich ten doel gesteld om de Saints Row-saga volledig opnieuw op te starten, waardoor we kennis maken met een gloednieuw oorsprongsverhaal en nieuwe bendeleden. Iedereen die de marketing voor de nieuwe Saints Row heeft gevolgd, is waarschijnlijk bekend met de teleurstelling die fans hebben geuit over de personages, en ik ben waarschijnlijk bereid om het daarmee eens te zijn - tot nu toe. De nieuwe millennial-gezichten voelen qua design opgetild aan van Fortnite en kunnen zich niet helemaal meten met de hardgekookte gangsters van hun voorgangers. Dit is de poging van Volition om een nieuwer publiek aan te spreken en na een paar uur met de nieuwste crew te hebben doorgebracht, kan ik zeggen dat ze niet zo boeiend zijn als de straatsoldaten die je aan het begin van de franchise hebt leren kennen.

Tegelijkertijd is het geheel duidelijk satirisch, met de geest van ondernemerschap die de bendecultuur van het spel met explosieve middelen doordringt en de enige manier om je eigen bedrijf te starten is om de concurrentie uit te schakelen - bij voorkeur met raketten en geweren. In de reboot heeft Volition zich gedistantieerd van de waanzin van recente afleveringen zoals de UFO en het presidentschap, maar er zijn nog steeds genoeg opgevoerde actiescènes voor degenen die van die toon hielden en het wordt goed weerspiegeld in de gameplay zelf. Het is inderdaad merkbaar dat de ontwikkelaars een voorbeeld hebben genomen aan de macho-actie van Hobbs & Shaw, en Saints Row heeft nu meer gemeen met Fast & Furious of Kingsman dan met zijn suburbane wortels in de eerste twee games.

De voertuigfysica is bijvoorbeeld wild en fladderend en niet altijd realistisch, maar gezien de eigenzinnige toon van de game past het eerder bij de hectische houding van de game. Het schieten is wat tam, maar vloeit goed samen met de soepele spelbesturing. Het tempo en de snelle overgangen doen denken aan Just Cause 3 in hun chaotische opstelling, waar je snel kunt schakelen tussen traditioneel schieten naar glijden door de lucht in een wingsuit en het volgende moment een helikopter kapen. De proloog heeft wat tijd nodig om door te spelen, maar na een paar uur begint Saints Row op stoom te komen en bloeit de open-wereld gameplay op met veel missies. Ik heb een paar zijmissies voltooid en als je eerder openwereldtitels hebt gespeeld, zal het niets baanbrekends zijn, maar er is in ieder geval genoeg te doen voor diegenen die hun destructieve invloed willen verspreiden en de reputatie van The Saints willen waarmaken. De game voelt in het begin enigszins gecontroleerd aan om verhaalredenen, maar al snel wordt de speler aangemoedigd om de stad te verkennen zoals ze willen.

Net als in eerdere games kun je je eigen Boss maken en de reboot heeft de character creation mode echt uitgebreid. Hier kun je alles kiezen, van welke textuur je op je huid wilt tot welke stem je van je gangster wilt horen. Zelf speelde ik tijdens mijn vijf uur durende reis als een gouden Oscarbeeld met protheses en een hillbilly-dialect, maar mocht je iets aan je personage willen veranderen, dan kan dat op elk moment worden aangepast via het in-game menu. Ben je het zat om als een redneck te klinken? Nu kan je baas in plaats daarvan een sarcastische Brit zijn, slechts een klik verwijderd! Hetzelfde geldt voor de cosmetische keuzes voor je voertuigen en wapens, waarbij je meer opties ontgrendelt naarmate je verder in het spel komt en hoe meer ervaringspunten je verdient. Je kunt hier ook je hoofdkwartier versieren, maar ik zou er niet op rekenen dat er stripperpalen bijkomen...

Ik kan niet dieper ingaan op verhaaldetails, maar een groot deel van de game zal draaien om het werven van meer leden en ervoor zorgen dat je je territorium beschermt tegen de andere binnenvallende bendes. Dit is waarschijnlijk iets dat fans van de eerste games zullen waarderen, zelfs als de nieuwe personages in eerste instantie niet overtuigen. Ik vind het schieten wel wat repetitief en de spelwereld voelt wat futloos aan, maar dan heb ik meestal pas aan het begin van de game het oppervlak bekrast en is het duidelijk dat je meer manieren om te vechten kunt ontgrendelen. Kortom, Saints Row is een soort compromis tussen de meer nuchtere aanpak van de game en de verwrongen humor van latere afleveringen. Het zal waarschijnlijk geen fans aanspreken die iets willen in de trant van de eerste twee Saints Row-games, maar het zou een nieuw publiek moeten aanspreken dat eerlijke en gekke open wereldactie wil.