One Piece Odyssey verhoogt de Straw Hat-titels

Ik geef toe dat toen ik One Piece Odyssey begon te spelen, ik dat met veel voorbehoud deed. Het vorige avontuur dat ik speelde met de Straw Hat-bende (of de Mugiwaras, zoals ze ook wel worden genoemd) was One Piece: World Seeker. Een spel dat, hoewel interessant in zijn benadering van eilandverkenning, uiteindelijk werd opgelost in zeewater vanwege het middelmatige verhaal en al zijn aandacht richtte op het karakter van Luffy.

Het is niet dat de kapitein van de bende een slecht personage is (persoonlijk vind ik hem een van de beste), maar de rijkdom van het avontuur op zoek naar de One Piece, de legendarische schat, zou niet mogelijk zijn zonder de andere negen metgezellen van de bende en zonder de weg die ze samen blijven afleggen. Gelukkig heeft Odyssey zijn lessen geleerd en stapt het af van de actie van World Seeker, om zich in plaats daarvan te concentreren op turn-based gevechten en het verhaal. Precies waar de fans om hebben gevraagd.

One Piece Odyssey laat ons kennismaken met een origineel avontuur waarin Monkey D. Luffy en zijn vrienden een mysterieus eiland genaamd Waford verkennen. Door hun overhaaste aankomst op het eiland is hun schip, de Thousand Sunny, zwaar beschadigd en schipbreuk geleden aan de kust. Tot overmaat van ramp wordt de bende kort na aankomst getroffen door een mysterieus vermogen dat ervoor zorgt dat ze al hun gevechtsvaardigheden en vaardigheden verliezen, waardoor de groep kwetsbaar wordt voor elke bedreiging, hoe klein ook.

Zodra ze op het eiland aankomen, ontmoeten ze twee nieuwe personages (gemaakt door Oda-san voor het avontuur) genaamd Adio en Lim. Beiden staan wantrouwig tegenover de piratenstatus van de Mogols, maar het lijkt erop dat op zijn minst een deel hiervan verzacht wanneer ze hun bedoelingen zien. In feite gaat het begin van het avontuur door Waford over het herstellen van een klein deel van de vaardigheden van de bende, en om dit te doen, moeten we een team van vier leden vormen die de headliners zullen zijn voor verkenning en gevechten.

One Piece Odyssey is een classic-style turn-based JRPG, wat betekent dat er veel gevechten zullen zijn, hoewel het voor het grootste deel redelijk vergelijkbaar zal zijn. We hebben vier actieve bendeleden en elk van hen heeft een andere set gevechtsvaardigheden, afhankelijk van hun training of de Devil Fruit-kracht die ze bezitten.

Waford Island is een rijke en gedetailleerde natuurlijke omgeving, met overal jungles, woestijnen, stranden en grotten. Je kunt zien dat ILCA hier de lat hoger heeft gelegd op het gebied van de animaties en filmische scènes waarmee de game het avontuur vertelt. Op dezelfde manier vordert de bende nu als een groep en dat betekent dat we hun speciale vaardigheden kunnen gebruiken om plaatsen of objecten te bereiken die anders ontoegankelijk zouden zijn. Luffy kan bijvoorbeeld zijn rubberen krachten gebruiken om zich vast te grijpen aan verre richels en obstakels te omzeilen, maar het zal Chopper moeten zijn die nieuwe gebieden betreedt als de tunnel die ze verbindt te laag of smal is. Zoro kan metalen deuren opensnijden en Sanji's vermogen om ingrediënten en items te vinden kan van vitaal belang zijn als we een lijst met specifieke items nodig hebben. Het karakterontwerp, de originele stemmen uit de anime en hetzelfde gevoel voor humor. Al deze elementen zorgen ervoor dat de titel overeind blijft, en vanaf de eerste paar uur dat ik heb kunnen spelen, lijkt het erop dat het niet zal teleurstellen.

Hoewel de uitzichten prachtig zijn en er genoeg hoekjes en gaatjes te bezoeken zijn, voelt de beweging van de hoofdpersoon een beetje traag en onhandig aan. Natuurlijk zijn deze wandelingen ook waar de dialoog tussen personages plaatsvindt, maar wanneer je door een grot loopt en tussen obstakels springt, is het vrij hopeloos om te wachten op dezelfde animatie van klimmen of bukken om de talloze objecten en ingrediënten op te pakken die als lichtpunten op de grond lijken te schijnen. Het is misschien wel het zwakste punt van de game dat ik heb gezien, omdat de rest van de beperkingen lijken te worden gladgestreken als onderdeel van de verhaalvoortgang waarin we worden herinnerd aan de eerdere avonturen van de bende, zoals de bekende Arabasta- en Water 7-saga's.

Ik kon drie verschillende momenten van het avontuur proberen (met personages op niveau 1, niveau 16 en niveau 40) en de gevechten werden exponentieel verrijkt naarmate de uren van het spel verstreken. Er is een basisaanval die dient om de TP-punten op te laden die we vervolgens aan de volgende beurt kunnen besteden om vaardigheden uit te voeren. En wat deze betreft, ze zijn erg goed geanimeerd, maar je moet ervoor zorgen dat de tegenstanders geen sterke punten of statussen hebben die de schade verminderen.

Odyssey is gebaseerd op een rock-paper-scissors-systeem, maar vervangt elk voor Power, Speed of Technique. In het begin, wanneer je weinig vaardigheden hebt, kan vechten een beetje stressvol zijn, maar zodra je je verloren vaardigheden herstelt, keldert de moeilijkheidsgraad. Het is een heel eenvoudig systeem, zodat het het plezier van het verhaal voor geen enkele fan van Oda's werk belemmert, ongeacht of ze het RPG-genre leuk vinden of niet. Toch kan iedereen die op zoek is naar de extra uitdaging proberen om aan enkele overwinningsvoorwaarden te voldoen (zoals voorkomen dat een partijlid zwak wordt of een vijand verslaan in minder dan X beurten).

Al met al is er alle reden om uit te kijken naar One Piece op 13 januari. Het valt nog te bezien of de gevechten en beperkte bewegingen hun tol eisen, maar het lijkt erop dat Luffy en zijn vrienden dit keer aan een avontuur zullen beginnen dat hun naam eer aandoet.