Mijn kaak zakte bijna toen ik voor het eerst een Tallneck tegenkwam in Horizon Call of the Mountain

Het begint met een waas. Ik zie de contouren van twee mensen, maar verder niet veel. Gelukkig is het niet het beruchte hordeureffect van de originele PSVR in het spel, maar een zak over het hoofd van onze protagonist Ryas, een Shadow Carja gevangen door de andere Carja. Het duurt niet lang voordat de zak wordt verwijderd, wat inderdaad een zeer goede zaak is, want de opening van Horizon Call of the Mountain is zo verwoestend mooi dat het bijna een hoofdzonde zou zijn geweest om het te missen.

De opening speelt zich af in een kano en behalve om je heen kijken heb je geen middelen om met de spelwereld om te gaan. In plaats daarvan wordt de introductie geïnformeerd door de klassieke introducties van Half-Life en Bioshock door je een idee te geven van het soort plek dat je in de loop van de komende uren zult bewonen. Deze benadering lijkt misschien een beetje vreemd gezien hoe goed we de wereld van Horizon op dit moment kennen, maar in VR wordt Guerrilla's visie op de verre toekomst getransformeerd naar een heel andere plaats. De vegetatie voelt weelderiger aan met varens die druipen van kleine regendruppels; de omliggende bergen lijken groter en imposanter, en kleine details zoals bladeren die in de wind waaien en kleine dieren die rondkruipen, vallen veel meer op.

Het meest indrukwekkend zijn natuurlijk de machines. Ze zijn altijd een van de grootste trekpleisters van Horizon's geweest en hier zijn ze indrukwekkender dan ooit. De kleine Watchers voelen nu als echte bedreigingen en de aanblik van een Snapmaw in de rivier is terecht verontrustend. Maar het enige moment dat echt geweldig is, is de ontmoeting met een Tallneck die de kano bijna vernietigt. De enorme machine is een lust voor het oog en de trillingen veroorzaakt door de stappen worden echt gevoeld dankzij een uitstekend gebruik van de haptische feedback van de controllers en headsets. De frequentie van machine-ontmoetingen in de opening is misschien een beetje aan de drukke kant in vergelijking met de rest van de demo, maar wanneer het op zichzelf wordt beoordeeld, is het een fantastische introductie tot de wereld.

Op die manier komt Horizon Call of the Mountain goed van start zonder je daadwerkelijk de teugels te geven, maar na vijf minuten is het bye bye canoe en hello full control. Ryas wordt gescheiden van zijn gevangennemers en gaat naar de dichtstbijzijnde nederzetting. Dat brengt een mix van klassieke VR-disciplines met zich mee, zoals klimmen, exploratie en booggevechten. Klimmen werkt zoals je zou verwachten in VR met het grijpen van richels en lianen. Guerrilla en Firesprite zijn er niet op uit om de monteur te heroverwegen, maar het werkt heel goed, wat meer is dan je over veel andere VR-titels kunt zeggen, en het geeft de twee studio's een manier om je het ene prachtige vergezicht na het andere te laten zien elke keer dat je een nieuwe piek bereikt.

Waar klimmen is zoals verwacht, heeft de eenvoudige handeling van lopen een eigenzinnige interpretatie gekregen in een op gebaren gebaseerd bedieningsschema waarbij je twee knoppen ingedrukt houdt en vervolgens je armen op en neer beweegt. Ik waardeer de ambitie om een controleschema te introduceren dat de onderdompeling verbetert, maar het resultaat gaf me het gevoel dat ik een combinatie was van Tom Cruise in slow motion en een oudere man die het platteland innam met wandelstokken in mijn handen. Misschien moet ik er gewoon aan wennen, maar zo niet, dan is er ook een traditioneel stick-gebaseerd controleschema beschikbaar.

Na bergen te hebben beklommen en door huisjes en kampementen te hebben gezocht, is de volgende op het menu. De enige ontmoeting in de demo is een duel met een Watcher. Gevechten zijn anders dan je zou verwachten, omdat je bewegingsvrijheid wordt gereduceerd tot naar links of rechts bewegen in een cirkel. Het voelt een beetje beperkend aan, maar het heeft het voordeel dat het voor jou gemakkelijker is om je te concentreren op het richten precies met je boog, wat trouwens fantastisch aanvoelt om te gebruiken. Het systeem geeft gevechten een gevoel van duelleren in plaats van het beheren van menigten, en ik ben enthousiast om te zien hoe de andere ontmoetingen tegen complexere machines uitpakken.

Na een gewonnen gevecht, een paar happen van een helende appel en nog een klim, eindigt de demo met uitzicht op een brandende Carja nederzetting omringd door besneeuwde bergen. Een indrukwekkend vergezicht met gevolgen die ik nog moet begrijpen.

Horizon Call of the Mountain's eerste dertig minuten brengen misschien niet de beloftes van een game die VR naar voren drijft op dezelfde manier als Half-Life: Alyx deed, maar het is verbazingwekkend mooi en lijkt mechanisch solide. En de boog is gewoon geweldig. Ik ben benieuwd hoe de gameplay evolueert en of Guerrilla en Firesprite erin slagen om een boeiend verhaal te vertellen als de game over drie weken arriveert.