Geaard

Dit lijkt de saaiste en meest voorspelbare manier om een Grounded recensie te beginnen, maar laten we het hebben over de film Honey, I Shrunk the Kids uit 1989. In het zeer eenvoudige uitgangspunt slaagde een halfslachtige wetenschapper er per ongeluk in om een groep kinderen te verkleinen tot microscopische grootte, waarna ze de uitdagingen ondervinden om klein te zijn in een normaal veilige en vertrouwde omgeving.

Dit is precies (minus Rick Moranis als de wetenschapper) ook de opzet voor Grounded. Zonder verdere uitleg ben jij - en sommige vrienden als je dat wilt - klein geworden en bevind je je in een nogal gezellige achtertuin van een al even pittoresk huis. Het enige probleem is dat alles waar we normaal niet om geven nu ineens dodelijk is. Rietjes gras zijn veranderd in bijna buitenaardse bossen, kleine gaatjes zijn spannende grotten geworden en de griezelige kruipers hoeven niet te worden genoemd.

Natuurlijk zijn we eerder klein geweest in veel games, maar nog nooit op deze uitgebreide manier. Hier is elk aspect van de titel afhankelijk van het feit dat je ultra-mini bent en de wereld voelt daardoor enorm aan. Hoe ga je hiermee om, vooral omdat je ook niet echt weet waarom het zo is?

Ik heb obsidian's ontwikkeling van Grounded eigenlijk gevolgd sinds het in de zomer van 2020 werd uitgebracht in Early Access en Game Preview. Ook toen was het een vermakelijk spel, zij het buggy en een beetje moeilijk om in te komen, maar ook een beetje kaalbeen. Maar nu, iets meer dan twee jaar later, is het officieel uitgebracht en het is een behoorlijk aangrijpende reis geweest, waarbij Obsidian Entertainment voortdurend inhoud toevoegt en een verbazingwekkend goede dialoog met hun community heeft.

Als gevolg hiervan wacht je een zeer complete en gepolijste game-ervaring wanneer je op start drukt om wakker te worden en een nieuwe betekenis te geven aan de term 'klein'. Je ziet het huis ver weg, maar hoe kom je daar? En het allerbelangrijkste, hoe vind je voedsel en water en zorg je ervoor dat je voldoende gezondheid en uithoudingsvermogen hebt? Grounded is over het algemeen een game in wat nu algemeen het survivalgenre wordt genoemd, en hoe je de uitdagingen aanpakt waarmee je wordt geconfronteerd, is echt aan jou. Er zijn zeer goede mogelijkheden om je gameplay te variëren.

Zoals ik hierboven schreef, was Grounded een beetje lastig om in te komen tijdens de vroege testperiode, maar hoewel er op dat front veel is verbeterd, is er in eerste instantie nog steeds een beetje te veel force feeding wanneer de verschillende systemen en hoe ze zich tot elkaar verhouden aan je worden gepresenteerd. Ik wil hier en nu al zeggen dat het de moeite waard is om het allemaal in me op te nemen, want dit is een van de leukste spelwerelden die ik in een zeer, zeer lange tijd heb bezocht.

De grootsheid komt voort uit het feit dat de tuin die je bewoont vrij is om te verkennen - maar ongelooflijk onherbergzaam. Het is vrij duidelijk dat mensen ter grootte van insecten hier niets te zoeken hebben. Dit staat in schril contrast met het feit dat ik eigenlijk op avontuur ben aan het gaan achterin een huis waar ik graag zou willen wonen. Het is zo gezellig en leuk met heldere, gedurfde kleuren en een chique ontwerp. De wereld leeft en ademt ook echt, met veel dieren die overal rondlopen in wat voelt als een geloofwaardig ecosysteem. Het voelt ook uitgebreid aan, iets wat we niet gewend zijn van het survivalgenre, en loopt soepel mee in zowel 4K als 60 frames per seconde op de Xbox Series X.

De meeste dingen zijn echter echt gevaarlijk, hoe mooi ze ook zijn en vaak word ik gedwongen om na te denken wanneer iets overweldigend blijkt te zijn door op te geven of iets radicaal anders te proberen. Evenals het maken van betere apparatuur, zodat je in elke omgeving kunt zijn (zoals het doden van een Stinkbug om een gasmasker te maken). Er is ook de onverwachte sensatie van het verkennen van mysterieuze mierentunnels, worstelen met insecten, het ontwijken van karpers in visvijvers en het bouwen van schuilplaatsen voor de nacht. Bovendien zit er eigenlijk een verhaal ingebakken in de voltooide game, die het product nauwelijks draagt, maar dat niettemin veel interessanter blijkt te zijn dan ik had verwacht en het de moeite waard maakt om grondig te verkennen. Natuurlijk gaat het er in feite om dat je je normale maat terugkrijgt, maar er is hier eigenlijk iets meer dan dat.

Grounded is prima om alleen te spelen, en ik heb waarschijnlijk de helft van mijn tijd met de game doorgebracht om precies dat te doen. Het is echter wanneer je online met anderen speelt dat het echt schittert. In staat zijn om dingen samen te doen als een groep maakt alles leuker, en ik merk dat ik het gevoel heb dat veel van de moeilijkste uitdagingen zijn ontworpen om multiplayer te worden gespeeld en op deze manier beter in balans zijn, evenals het feit dat er zoveel verschillende elementen zijn dat het echt mogelijk is om iets als groep te doen. De laatste omvat vooral het basisgebouw waar je een aantal echt creatieve gigantische forten kunt maken in plaats van alleen een paar opgestapelde muren met de belangrijkste dingen erin als dekking voor de nacht.

Grounded is echt gerijpt als een goede wijn en heeft veel gewonnen door twee jaar in Early Access en Game Preview te werken. Dankzij dit hebben we het fantastische product dat we vandaag hebben, een overlevingsavontuur dat de concurrentie vanaf het begin verslaat in termen van zowel inhoud als technologie. Natuurlijk, de moeilijkheidsgraad is soms een beetje ongelijk en ik vind de introductie nog steeds een beetje te steil, maar uiteindelijk is het een game die een 45-jarige man opnieuw transformeert in een zorgeloze tiener met avonturen in een prachtige zandbak die zo vaak als je wilt kan en moet worden verkend, zowel alleen als met een team van gelukkige vrienden.