Nederlands
Gamereactor
reviews
Forspoken

Forspoken

De RPG van Luminous Productions is een ingewikkeld geval van goed uitgevoerde mechanica gecombineerd met pacing-, grafische en narratieve problemen.

HQ
HQ

De eerste twee uur van Forspoken zijn enkele van de slechtste AAA-games die je in jaren te bieden hebt gehad, als je het mij vraagt. Dat is een verklaring om een recensie te openen die uiteindelijk luminous productions ' semi-controversiële PS5-exclusive zal aanbevelen, en geloof me; we zijn nog lang niet klaar.

Forspoken is verschillende keren uitgesteld, kreeg te maken met terugslag van de bredere gaminggemeenschap vanwege zijn dwaze marketing, eigenzinnige dialogen, en wanneer zelfs een demo de slechte pers en mond-tot-mondreclame niet kon terugdraaien, wat heb je dan nog over? Het leek een tijdje bijna in de sterren geschreven dat Forspoken slecht zou worden.

En het is niet slecht. Het is in ieder geval niet slecht, cruciaal, als je het speelt. Maar rond de centrale gameplay-ervaring bestaat een maalstroom van ongelijksoortige elementen, die het moeilijk heeft om het cruciale verbindende weefsel te creëren dat een RPG-ervaring als deze met elkaar verbindt. Voor een game die deels over hardlopen gaat, lijkt het zowel de weg kwijt te raken, als talloze keren in de weg te zitten.

Dit is een ad:
HQ

In Forspoken ben je Frey Holland, en in de opening van de game is ze weinig meer dan een schurk, een zakkenroller, een dief die de eindjes aan elkaar probeert te knopen en met haar enige echte metgezel new york probeert te ontvluchten; haar kat. Wanneer dat plan mislukt, overweegt ze het leven, maar voordat ze volledig toegeeft aan wanhoop, wordt ze naar Athia getransporteerd door Cuff, een magische armband die de ziel van een buitenaards wezen lijkt vast te houden. Athia zit in de problemen, geteisterd door een mysterieuze kracht genaamd "The Break", die alles wat het aanraakt corrumpeert en vernietigt. Het laatste bastion van de mensheid is de stad Cipal, en vanaf hier moet Frey toeslaan en Athia redden, en zichzelf redden.

Oké, dat is de back-of-the-box-synopsis uit de weg, dus nu kan ik je vertellen dat het New Yorkse deel van Forspoken absoluut verschrikkelijk is. Langdradig, ongelijksoortig, halfslachtig en slecht geconceptualiseerd, het ziet eruit als iets dat in slechts enkele maanden in elkaar is geflanst, en mist glans, narratieve samenhang of enige vorm van mechanische of structurele betekenis. Het zet ons op voor Athia, zeker, maar het laat de slechtst mogelijke indruk van de game achter. Wat dachten ze?

Forspoken blijft de tijd van de speler verspillen, zelfs nadat het grootste deel van het overkoepelende verhaal is geconstrueerd, waardoor spelers worden gedwongen tot talloze tutorials en vreugdeloos druk werk. Nog erger; deze nemen zoveel ruimte in beslag in die cruciale openingsuren, maar ze slagen er niet in om de verschillende elementen van het spel goed uit te leggen, en hoe ze samengaan tot één samenhangend geheel. Ik wist niet dat ik Stamina had als een besteedbare hulpbron tot vijf uur in.

Dit is een ad:

Stel je mijn verbazing voor dat wanneer Frey, of jij, eindelijk los mag rennen, Athia mag verkennen, clusters van verschillende soorten vijanden kan verslaan en magische parkour-vaardigheden mag gebruiken om te schalen en te doorkruisen, Forspoken echt, echt tot zijn recht komt. De game bestaat wel uit wat we nu zouden beschouwen als gewone, doorsnee open-wereldvallen, zoals gauntlet-achtige kerkers, een rudimentair uitrustingssysteem dat kan worden geüpgraded met behulp van bronnen in de open wereld, verschillende herhaalbare activiteiten en dergelijke. Het doet niets bijzonders, maar wat het wel doet, is behoorlijk interessante vijanden voor je zetten, die je kunt vernietigen met een geweldige en steeds groter wordende reeks magische spreuken, de ene nog meer anders dan de andere.

ForspokenForspoken
ForspokenForspoken

Door te levelen via XP en door mana-nodes in de open wereld te verzamelen, koop en upgrade je geleidelijk een breed, breed scala aan verschillende offensieve en defensieve spreuken, die worden gebruikt door selectie op L1 en R1 en casten met L2 en R2. Deze kunnen met elkaar samenwerken en een bepaalde spreuk kan verschillende use cases hebben, afhankelijk van hoe je de trekker indrukt. Hoewel complexe gevechten vereisen dat je van spreuken wisselt en gevechten vrij vaak pauzeert, is de hoeveelheid aanpassing en persoonlijkheid die elke ontmoeting biedt fantastisch. Niet alleen dat, het eenvoudige maar effectieve rangschikkingssysteem betekent dat u altijd op zoek bent om geleidelijk beter te worden.

Dan is er nog de parkour. Hoewel het in eerste instantie slecht wordt uitgelegd (zoals het hele thema is), is het ingedrukt houden van de cirkelknop om de open wereld te doorkruisen en deze te gebruiken in combinatie met een vijandelijke lock-on in gevechten een geweldige manier om je wendbaar en behendig te voelen, ongeacht het type ontmoeting waarin je je bevindt. Hoewel de camera onhandelbaar kan worden met veel vijanden op het scherm, is de combat verfijnd rond de parkour-beweging en doet het wonderen wanneer animatie, strategie en glans samenkomen in één verfijnde ervaring.

Playing Forspoken is geweldig, het is gepolijst, het is verfijnd en zorgvuldig uitgevoerd. Het is het oog van de orkaan, waar het allemaal samenkomt in één samenhangend geheel, wat het des te frustrerender maakt als je gedwongen wordt om uit het kalme centrum te gaan en in de maalstroom van Forspoken's hulpelementen te komen. Scripting is eigenlijk geen groot probleem, en ondanks wat overdreven quippy dialogen is Frey uiteindelijk een meer afgerond personage dan aanvankelijk werd gevreesd, net als de belangrijkste antagonisten, de Tanta's die elk van de zones van het spel bewonen. Er is echter een enorm probleem met pacing tijdens cutscenes, omdat het verhaal vaak wordt onderbroken door overgesimplificeerde, korte walk-n'-talk-segmenten, nieuwsgierige one-offs en vreselijke dip-to-black-effecten die constant de wind uit elk drama halen dat de personages weten te creëren. Athia is een interessante plek, vergis je niet, maar het spel hinkt door cruciale expositie en zit constant, constant, in de weg.

HQ

Zoals hierboven beschreven zijn er rudimentaire open-wereldactiviteiten, maar de meeste vereisen gevechten waar de game schittert, en door een aantal prachtige baasgevechten, uitdagende vijandelijke variëteit en zelfs wat functionele platforming, duiken de problemen vooral op wanneer de game stopt met bewegen. Wanneer het de controle van je wegneemt, merk je hoe bruin het er allemaal uitziet, ondanks enige omgevingsvariatie die in gebieden in een later stadium is geïntroduceerd, en hoe lelijk het er ook uitziet. Ik bedoel, Forspoken is absoluut geen mooi spel, en als je 60 fps nodig hebt, zoals ik absoluut zou aanbevelen gezien de sterke gameplay-karbonades die worden getoond, word je getrakteerd op pixelachtige personagemodellen, minder dan ideale gezichtsanimaties en wat simplistische choreografie. Nogmaals, dit is enorm verbeterd zodra je beweegt, als je eenmaal verkent, als je eenmaal vecht, en meestal is dat wat Forspoken wil dat je doet, wat de klap van de visuals van de game over het algemeen minder dan indrukwekkend maakt.

Misschien vind je Forspoken nog niet leuk. Misschien heb je de demo gespeeld, een extravagante hoeveelheid directe gameplay gezien en vond je dat het er ondergekookt en slecht in elkaar zit. Ik ben hier niet om je te vertellen dat je ongelijk hebt; de cutscenes zijn meestal vergeetbaar, trending op verschrikkelijk, het verhaal is dienstbaar, vooral omdat Frey en Cuff uiteindelijk een semi-verrukkelijk duo zijn, en het doet weinig om structureel te innoveren. Nogmaals, de enorme buitenste ring van de orkaan doet behoorlijke schade aan iemands ervaring met Forspoken, en er zijn geen excuses; dit moet beter.

Forspoken
ForspokenForspokenForspoken

Omgekeerd heeft Luminous Productions verdomd veel geluk dat ze een gameplay-loop hebben gebouwd die zo ongelooflijk bevredigend is, bestaande uit geweldige spreuken, mooie parkour en solide vijandelijke variëteit. Dat is wat je vooral doet, en daarom is het vooral leuk om te spelen. Je zult echt verdeelde scores zien op Forspoken van gevestigde media, bovendien zul je waarschijnlijk ook een reeks persoonlijkheden zien die de spot drijven met de gestileerde cutscenes en de ongelijke uitvoering - dat alles is volkomen verdiend en verwacht, wanneer je tientallen en tientallen uren in Athia hebt doorgebracht, zoals ik. Maar in plaats van deel uit te maken van die stapeling, vind ik het nodig om het punt opnieuw te hameren; Forspoken spelen is leuk, het is vermakelijk. Dat is wat deze moeilijk maakt, en de reden waarom sommigen naar de eindscore kijken en denken dat deze te genereus of te hard is, afhankelijk van iemands individuele weging van de centrale elementen van een spel. Voor mij gaat het erom dat Forspoken meestal leuk is om te spelen, maar het is verdomd jammer dat de resterende elementen van de game gretig proberen dat plezier bij elke beurt te verpesten.

07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Fantastische centrale gevechten. Leuke parkour. Solide vijandelijke variëteit. Vermakelijke baasgevechten overal. Passabele open-wereldactiviteiten die afhankelijk zijn van de goede gameplay-loop.
-
Slecht verhaal meestal. Ongelijke karakterisering (met name bij neventekens). Gruwelijke intro. Lelijk om naar te kijken.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen