Etherborn

Puzzel en platform zijn twee genres die duizenden games hebben voortgebracht en zijn inmiddels dagelijkse kost voor op onze schermen. Desalniettemin is er altijd ruimte voor een baanbrekende twist. Dit is waar ontwikkelaars hun creativiteit moeten aanspreken, om zo nieuwe dingen te vinden in een land dat al volledig ontdekt lijkt te zijn.

Altered Matter ontbreekt niet aan creativiteit, dat is zeker. De studio uit Barcelona, die bestaat uit vier personen, wist onze aandacht in 2017 al te trekken met en bekende en andere aanpak, toen alles nog maar een project was. Etherborn is het resultaat van een masterscriptie waar 20th Century Fox uiteindelijk interesse in toonde en het blijft in de prijzen vallen. Dat maakte ons, zoals wel vaker, nieuwsgierig en dus besloten we deze droomachtige project te bekijken. Dat zorgde er voor dat we eindelijk begrijpen waarom we altijd zo gefascineerd zijn geweest door de game.

Kun je... me horen? Twijfel. Vernietig. Aanschouw. Verstom. Bouw.

Het is de reis van een lichaam zonder stem en een stem zonder lichaam, een onvermijdelijke ontmoeting die logisch is in een wereld die dat niet is. Dat is de opzet van Etherborn, wat ook de demo vormde die we kregen te spelen. We hebben drie levels gespeeld binnen dit ingewikkelde universum, waarbij de zwaartekracht bij iedere stap wordt getart en ons denkbeeld van ruimte wordt afgebroken om diens omgevingspuzzels op te lossen.

De basis is vrij simpel. In de schoenen van een wezen dat iets wilt zijn, reizen we door scenario's waar alle dimensies een cruciale rol spelen. Gebruikelijke beperkingen verdwijnen, zodat vreemde ideeën, zoals het rennen over muren of het plafond, normaal is. Er is helemaal geen zwaartekracht, tenminste, niet zoals wij die kennen. Alles wordt met dezelfde beweging gemaakt en vernietigd.

Hoe ons personage beweegt is bewijs dat het meest simpele optie de beste kan zijn. We moeten alleen twee eenvoudige wiskundige concepten begrijpen om de gameplay onder de knie te krijgen: loodrecht en raakpunten. Ons wezen kan over de muur lopen, rennen en springen, maar alleen als er een curve is die de huidige ondergrond met de volgende verbindt (wat ons doet denken aan Yourupa).

Met slechts een kleine beperking, ligt de hele wereld aan onze voeten, vrij letterlijk. Etherborn daagt ons echter ook uit om 'out of the box' te denken om oplossingen te vinden, zodat we onze zoektocht naar die begeleidende stem kunnen voortzetten.

Luister, tenminste, naar wat er altijd is geweest en nooit was...

Die eenvoud komt in alles van Etherborn terug. Het oplossen van puzzels bestaat uit het verkennen van levels waarbij je zoekt naar ondenkbare routes en 'orbs'. Deze moeten op bepaalde platformen worden geplaatst om nieuwe paden vrij te spelen. Niets meer, niets minder.

Aan het begin lijkt het idee enorm simpel en makkelijk om onder de knie te krijgen. Altered Matter heeft maakt echter volledig gebruik van de driedimensionaliteit, evenals levels waarin de speler niet alleen ieder hoekje moet verkennen, maar ook iedere positie en elk perspectief. Paden aan de horizon, platformen die onbegaanbaar lijken, onbereikbare 'orbs'... Etherborn speelt in ieder nieuw level met platformen door te laten zien waar je heen kunt, maar niet hoe je daar terecht komt.

We moeten daarbij de traditionele kijk op 3D-omgevingen achter ons laten en buiten de gebaande paden treden om te begrijpen dat deze wereld andere regels heeft. Hoe sneller je dit doorhebt, hoe sneller je iedere stemloze uitdaging kunt oplossen.

...en zoek tot je laatste adem het onmogelijke pad.

Het kostte ons niet lang om te begrijpen wat het design van Etherborn representeert en te ontdekken dat die fundering enorm potentie heeft. Het klopt dat het spelen met perspectief niets nieuws is, zo kan het geliefde Monument Valley bijvoorbeeld beamen. Zelfs het spelen met zwaartekracht is nieuws van gisteren, zoals Nintendo en Super Mario Galaxy's planetoïden hebben laten zien. Toch, weet de sierlijkheid, het minimalisme en illusionisme die Altered Matter combineert onze nieuwsgierigheid te prikkelen.

Etherborn geeft suggesties, maar nooit antwoorden; het legt uit, maar spreekt niet. Dat hoort allemaal bij de aantrekkingskracht, waar het andere gedeelte diens visuele stijl is. Er zijn geen super gedetailleerde 'textures' en ook geen plekken die de realiteit weerspiegelen. De game, diens kleurencontrast, helderheid en levels geven je het gevoel als je droomt en daarmee toont het vanaf meet aan enorm veel persoonlijkheid.

Zoek naar meer... Ik laat je zien hoe, ik laat je zien waarom... Volg mijn stem...

Om al die redenen, willen we ons pad als deze entiteit, die niets is, maar wel iets wilt zijn, voortzetten. Etherborn is dat ook niet, maar binnenkort wel. We weten dat wij in ieder geval staan te wachten om te kijken of de volledige game ons net zo weet te grijpen als onze speelsessie deed. We hebben nog veel te leren om het mysterie van deze reis volledig te begrijpen.