Nederlands
Gamereactor
reviews
A Plague Tale: Innocence

A Plague Tale: Innocence

Als de pestratten je niet te pakken krijgen dan doen de kwaadwillige Inquisitie dat wel in dit duistere en dodelijke avontuur van Asobo Studio.

HQ
HQ

Er is iets enerverends aan avonturen die zich in het verre verleden afspelen en het is een beetje verrassend dat er niet veel meer games zijn die de geschiedenisboeken als inspiratiebron gebruiken. We hebben Assassin's Creed een aantal verschillende tijdperken zien bezoeken en een tijdje terug bracht Kingdom Come: Deliverance ons naar het middeleeuws Europa voor de reis door het feodalisme. Nu is de beurt aan het Franse Asobo Studio, een ontwikkelaar die zich tot nu toe heeft gespecialiseerd in het samenwerken aan familieavonturen van bekende franchises. A Plague Tale: Innocence is allesbehalve dat, maar voelt als een keerpunt voor een ontwikkelaar die zichzelf op de kaart wil zetten.

Het begint veelbelovend. De basisbesturing wordt uitgelegd via een introductie-tutorial waarin we Amicia de Rune ontmoeten, onze jonge hoofdrolspeelster en gids door dit door "pest"-avontuur. Het is een vernuftig uitgevoerd begin dat ons helpt de standaardbesturing onder de knie te krijgen, waarbij Amicia met haar broertje Hugo op de vlucht slaat. Het loopt al snel uit de hand en duurt niet lang voordat we de blikken van boze bewakers moeten ontwijken terwijl we door een labyrint van tuinen op het landgoed van de Rune-familie snellen.

Dat vroege momentum blijft het hele avontuur aanwezig en Asobo verdient lof voor het algehele speltempo van A Plague Tale. Hoofdstukken slepen zelden te lang voort en alles is dusdanig in balans, waardoor een degelijke progressie vrijwel zeker is. Sommige spelers zullen zo nu en dan jammeren over het gebrek aan uitdaging en het klopt dat er bij bepaalde momenten ietwat meer frictie welkom was geweest, maar de relatief welwillende moeilijkheid betekent dat het verhaal in het middelpunt kan staan.

Dit is een ad:

Afgezien van een zeldzame uitschieter, wordt je nooit echt uitgedaagd, tenminste niet tot het einde van de game. Daarvoor voelt het alsof je hand stevig wordt vastgehouden met overduidelijke oplossingen die regelmatig worden aangeboden. Een groot gedeelte van A Plague Tale valt terug op vrij simpele sluipgameplay en enkele lichte puzzels om voor afwisseling te zorgen. Tegen het einde van het avontuur moet je snelle reageren en slimmer te werk gaan, maar het is beslist geen Dark Souls. Een van de boosdoeners is de belabberde kwaliteit van de kunstmatige intelligentie van de vijanden, met makkelijk te misleiden bewakers die last hebben van het slechtste zicht ooit in de middeleeuwen.

A Plague Tale: Innocence

Het voordeel van de simplistische sluipactie is dat het tempo van het verhaal onbewogen blijft en hoewel we niet precies hebben bijgehouden hoe lang het ons duurde om de game ui te spelen, voelde het niet te kort en was het zeker langer dan 10 uur. Tijdens de 'campaign' hebben we interessante locaties bezocht, waaronder kastelen, dorpjes, slagvelden en boerderijen. Deze rondreis door middeleeuws Frankrijk is wordt bekrachtigd door de introductie van verschillende personages die zich bij Amicia en Hugo voegen op hun avontuur, en deze bonte verzameling van overlevenden krijgt het zwaar te verduren.

Het geweldige tempo van het verhaal wordt geholpen door enkele voortreffelijke schurken en de constante dreiging van dodelijke ratten, die niets liever willen dan alles en iedereen wat te dichtbij komt te omzwermen en te verslinden. De ratten reageren op licht, wat het uitgangspunt vormt voor de vele puzzels van de game en mettertijd speel je een aantal 'potions' vrij die verschillende effecten op de ratten hebben en, in sommige gevallen, op niet speelbare personages. Het is nadat je een aantal van deze opties hebt vrijgespeeld, zoals de mogelijkheid om vuur te doven of ongedierte naar specifieke plekken te lokken, dat de gameplay schittert. Dit wordt later bekrachtigd door meer complexe gebieden met extra bewakers die hun eigen trucjes hebben die bepaalde vaardigheden onbruikbaar maken, waardoor je nog creatiever moet nadenken met de middelen die je hebt.

Dit is een ad:

Het hele verhaal is erg mysterieus en zelfs na het kijken van de aftiteling zijn we niet 100 procent zeker over alles wat we hebben meegemaakt. Het verhaalt hakkelt zeker door enkele vroegtijdige plotgaten, maar alles komt uiteindelijk samen en wordt aan het einde iets duidelijker, zelfs al is het niet allemaal een samenhangend geheel. De ratten en hun gedrag geven de gebeurtenissen een vleugje fantasie en zijn een constante, gevaarlijke aanwezigheid die fouten met een snelle en pijnlijke dood afstraffen. Even duister zijn de menselijke vijanden, waarbij de leidinggevenden van de onheilspellende Inquisitie er alles aan doet om jou en je vrienden op te jagen. Al met al is het een meeslepend en goed vertelt verhaal, waar we van begin tot eind van hebben genoten. Al geven de jeugdigheid van Amicia, Hugo en hun vrienden soms het gevoel van een tienerdrama. Het type waarbij wordt bewezen dat kinderen ook helden kunnen zijn.

A Plague Tale: Innocence
HQ

De ervaring is behoorlijk lineair, alhoewel er kleine stukjes verhaal verstopt liggen net buiten de gebaande paden. Het is dan ook de moeite om je tijd te nemen om de wereld te verkennen, in plaats van je naar het volgende 'checkpoint' te haasten. Er zijn 'collectibles' te vinden, maar we voelden er weinig voor om deze allemaal na te jagen en dit gedeelte van de game voelt ietwat inconsequent. Het gebrek aan interessante collectibles en een hogere moeilijkheidsgraad zorgt er voor dat dit een game is die velen slechts een keer zullen doorspelen. Daardoor is loont het om je eerste en waarschijnlijk enige 'playthrough' een grondige te maken.

Als de ratten de hoofddreiging zijn en de Inquisitie de hoofdschurken, dan is de ster van de show de relatie tussen Amicia en Hugo. Hugo is zo een lief kind dat het onmogelijk is je niet beschermend op te stellen en hun relatie drijft het avontuur voorwaarts. Uiteindelijk werkt Amicia ook samen met andere personages, waarvan elk een nieuw gameplaymechanisme met zich mee brengt. Een van de kinderen kan bijvoorbeeld onoplettende bewakers uitschakelen, terwijl een andere sloten kan kraken, en die veranderende dynamiek werkt erg goed. De puzzels zijn niet erg gevarieerd en diegenen die niet draaien om het verplaatsen van ratten door het gebruiken van vuur, zijn meestal The Last of Us-achtige uitdagingen die makkelijk zijn te doorkruizen door een klein beetje na te denken.

Het vechten is vrij beperkt en draait meestal rond Amicia en haar slinger (die je gedurende de game kunt upgraden bij werkbanken). Het leeuwendeel gebruikt ze kleine stenen om haar vijanden mee uit te schakelen, maar uiteindelijk leert ze hoe ze verschillende chemische mengsel kan samenstellen die verschillende toepassingen hebben. Dit werkt makkelijk dankzij een overvloed aan hulpmiddelen die je overal kunt vinden en je verschillende opties zijn te bereiken via een draaimenu. Het duurt niet lang voordat je snel tussen aanvallen wisselt, zoals een bewaker raken met een brouwsel waardoor hij zijn helm afzet, waardoor je hem vervolgens met een dodelijke steen kan raken.

A Plague Tale: InnocenceA Plague Tale: Innocence

Amicia kan de ratten manipuleren met haar verschillende projectielaanvallen en door het gebruik van vuur en duisternis kan dit een uitstekend wapen zijn. Dit ongedierte is enorm dreigend en toekijken hoe ze een patrouillerende bewaker opslokken is schrijnend. In feite is de algehele sfeer van de game dusdanig te beschrijven en het visuele team verdient lof voor het maken van een gure en benauwende middeleeuwse wereld. Visueel is de game krachtig, weliswaar niet altijd van het hoogste niveau, van de boosaardige ratten en hun smerige nesten tot het ontwerp van de schurken, een ridder met een gemene blik en de Grand Inquisitor zelf. Nog beter is de dynamische soundtrack, die kundig de spanning opbouwt en het pakket afmaakt met impactvolle muziekstukken die er altijd in slagen om de sfeer te accentueren.

Ondanks een of twee gebieden waar A Plague Tale: Innocence niet aan de norm voldoet of wat steekjes heeft laten vallen, zijn we in het algeheel onder de indruk van hetgene dat Asobo Studios heeft weten klaar te spelen met een relatief klein budget. De sfeer in dit zwaarmoedige middeleeuwse avontuur is perfect neergezet en we voelden ons verplicht om het einde van de campaign en het verhaal te zien. Hoewel het wat vroeger in de game meer uitdaging had kunnen bieden, heeft de simplistische aanpak van het sluipen en de puzzels ook zijn voordelen, en dat zorgde er voor dat het avontuur ons wist mee te slepen. Er zijn plekken waarop Asobo in de toekomst verbeteringen kan door voeren, maar de studio heeft een innemend avontuur afgeleverd waarvan we door en door hebben genoten, ondanks diens tekortkomingen. Een ding is zeker, de studio hoeft zich niet langer meer bezig te houden met het maken van Level Packs of 'ports' voor andere studio's en we kunnen niet wachten om te zien wat dit getalenteerde en aanstormende team hierna in petto heeft.

HQ
08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
+
Geweldige setting; meeslepend verhaal; audiovisueel goed; enkele toffe ideeën; gameplay schittert richting het einde.
-
Je hand wordt te vaak vastgehouden; kunstmatige intelligentie van vijanden is matig; niet altijd een samenhangend geheel.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen